Filmpje over mijn verblijf in Kenia

http://www.youtube.com/watch?v=Lc7xkgPvrR4&feature=youtu.be

Terug thuis

De trouwe lezers van mijn blog hebben wellicht opgemerkt dat die na maandag geen extra nieuws meer bevatte. Ik ben jullie dan ook nog een woordje uitleg verschuldigd. Zoals de meesten al weten, ben ik vroegtijdig naar huis moeten komen. Enkele gebeurtenissen in de nabije omgeving zorgden ervoor dat de veiligheid van de vrijwilligers niet meer volledig gegarandeerd kon worden. Omdat onze stage er toch al bijna op zat, hebben we in overleg met alle partijen het zekere voor het onzekere genomen. Alle vrijwilligers zijn nu veilig in België. Langs deze weg wil ik het projectteam en onze scholen bedanken voor de goede zorgen. Hun onbaatzuchtige en consequente houding maakten het plotse vertrek een stuk gemakkelijker.

Sinds dinsdag 24 april ben ik terug in België. De vele indrukken en ervaringen heb ik intussen een plaats gegeven en het is nu tijd om mijn blog op een waardige manier af te sluiten. Eerst en vooral wil ik jullie als trouwe lezers van mijn blog bedanken. Jullie gaven me telkens opnieuw de energie en de motivatie om mijn ervaringen neer te schrijven. Nu besef ik dat deze teksten en foto’s voor mij van onschatbare waarde zijn. Tijdens het lezen van de verhalen waan ik me opnieuw in Kenia en zie ik me voor de klas staan. Bovendien helpt de blog me om de gebeurtenissen in de juiste context te plaatsen. Via deze blog wist het thuisfront voortdurend waarmee ik bezig was en dat vergemakkelijkte het onthaal thuis.

Nog iedere dag denk ik met een glimlach terug aan mijn verblijf aan de Keniaanse kust. Ik heb bijzonder veel geleerd op de Rainbow4kids Primary School. Ik besef nu dat een goede leerkracht creatief en vindingrijk is in zijn zoektocht naar lesmateriaal. Beperkte mogelijkheden, middelen en budgetten mogen geen excuus zijn voor zwakke lessen. Geduld is in deze context een goede raadgever.  De botsing van culturen en de reeds aangeroerde beperkte middelen leerden me dat de aanhouder wint. Je hoeft daarbij niet steeds recht op een doel af te stevenen, een kleine omweg kan conflicten voorkomen. Open en eerlijke communicatie zijn op zulke momenten wel noodzakelijk. Dat geldt trouwens ook voor het overleg met ouders, het leerkrachtenteam, de bestuurraad en de directie. Ik heb in Kenia ook op een andere manier leren rekening houden met de achtergrond van de kinderen. Ik wil als leerkracht oprecht goed zijn voor mijn kinderen, ik wil dat ze merken dat ze me nauw aan het hart liggen. Maar hun achtergrond mag niet voortdurend als verzachtende omstandigheid worden ingeroepen. In mijn ogen bied je zo aan iedere kind gelijke kansen zonder dat daarbij ieder kind gelijk behandeld wordt. Vanaf september heb ik een eigen klas. De ervaringen in Kenia, waar ik als complete buitenstaander aan de slag ging, deden me beseffen dat ik het vertrouwen van ieder kind moet winnen. Dat probeer ik te doen door de lat voor mezelf zo hoog mogelijk te leggen.

Het intense contact met de lokale bevolking helpt me om het haastige westerse leven te relativeren. Ik leef precies meer van dag tot dag en maak me – voorlopig althans toch – minder druk om kleinigheden. Door deze positieve ervaring kan ik een stage in het buitenland alleen maar aanraden. Je komt terug als een rijker mens én dit op vele terreinen.

Bedankt voor deze unieke kans,

Quinten

Education system must change

Iedere week krijgen de lezers van de krant Saturday Nation de gelegenheid om vragen te stellen aan een belangrijke persoon die het nieuws haalt.  Deze week countert prof. James Ole Kiyiapi, de permanente secretaris van het ministerie van onderwijs, de vragen van de lezers.

Volgens Kiyiapi moet het onderwijssysteem veranderen. Het 8-4-4 systeem moet aangepast worden aan de nieuwe technologieën en aan de noden van de moderne wereld. De werkgroep van het Ministerie stelt vast dat twee jaar kleuteronderwijs en acht jaar lagere school te lang is, het is de oorzaak van de massale uitval. Daarnaast ijvert de werkgroep ook voor verplicht kleuteronderwijs met schoolgeld.
Prof. Kiyiapi begrijpt niet waarom de meeste leerkrachten tegen de hervorming zijn. Volgens de voorzitter van de KNUTT (Kenya National Union of Teachers) willen de leerkrachten gewoon betrokken worden in de beslissing. Nochtans zijn ze vertegenwoordigd in de werkgroep van experts. Sommigen maken zich zorgen over de kostprijs van de geplande hervorming. Prof Kiyiapi stelt duidelijk dat  het financiële aspect hier geen punt van discussie is. Als men alle leerkrachten te werk stelt, en aan de gestelde eisen van bijzonder onderwijs voldoet, de financiële overheidssteun per kind in de lagere school tot 3,000 Ksh en in de middelbare school tot 20,000 Ksh verhoogt, de correcte verhouding tussen leerkrachten-  en aantal leerlingenaantal respecteert, de infrastructuurvereisten naleeft en het onderwijs in alle lagen verplicht maakt, dan kan 8-4-4 zelfs duurder zijn. Volgens de prof is men gewoon geraakt aan middelmatigheid. Het systeem lijkt dan wel goedkoper, maar men mag niet vergeten dat er momenteel een tekort is van 100.000 leerkrachten. De secretaris zet zijn visie kracht bij met een voorbeeld. In 2004 startten 1.2 miljoen kinderen in klas 1. In 2011 namen slechts 700.000 leerlingen deel aan het KCPE (Keny Certificate for Primary Education). Dat betekent dat een half miljoen leerlingen uitvielen. Van de 700.000 leerlingen die het einde van de lagere school wel haalden, gingen er bovendien 200.000 niet naar de secundaire school.
Een herziening van het systeem is noodzakelijk omdat het onderwijs gratis en verplicht is geworden en omdat de Teachers’ Service Commission volledige autonomie heeft gekregen. Prof. Kiyiapi vindt het jammer dat de discussie gereduceerd wordt tot  8-4-4 of 2-6-6-3. De mensen moeten het totaalplaatje voor ogen houden. De echte noden moeten aangekaart worden en daarna volgt de geschikte structuur vanzelf. Toch wil de secretaris dat er eerst een akkoord over de structuur komt en dat pas daarna de opdracht aan curriculumontwerpers wordt gegeven om geschikt materiaal te ontwerpen. 

In het nieuwe systeem worden de leerlingen nog steeds onderworpen aan nationale examens. Dat doet men om er zeker van te zijn dat de beoogde leerdoelen bereikt worden. Bovendien zullen de resultaten van klas 6 verrekend worden in de resultaten van de examens na Form 3 (het laatste jaar van het middelbaar). Dit geeft de leerlingen een tweede kans. Ziekte tijdens het KCPE zou dan immers geen ramp meer zijn. Bovendien biedt het nieuwe systeem meer kansen voor kinderen uit marginale gebieden. De verkorte schoolloopbaan biedt een uitweg aan kinderen die het risico lopen te moeten trouwen tijdens hun verblijf in de lagere school.

Plan to hire 10.000 teachers

Volgens het Education Sector Report moet de overheid dit jaar 10.000 nieuwe leerkrachten aanstellen. Vorig jaar, na een algemene staking van de leerkrachten, hebben de KNUTT en de Teachers Service Commission  (TSC) afgesproken dat er de komende vijf jaar in totaal 50.000 nieuwe leerkrachten aan de slag gaan. Dat is nodig om tegemoet te komen aan het toenemend aantal leerlingen dat te wijten is aan de invoering van het gratis onderwijs en de onlangs uitgestelde einddata van de trimesters.
Wilson Sossion, voorzitter van de Kenyan National Union of Teachers (KNUTT), verwerpt het plan van de overheid en zegt dat de KNUTT 20.000 nieuwe leerkrachten per jaar heeft geëist. Volgens hem zijn er momenteel 19.360 lagere scholen en 6.178 hogere scholen die een totaal van 333.480 leerkrachten nodig hebben. Nochtans beschikken ze maar over 263.060 leerkrachten, waardoor er een tekort is van 70.420 leerkrachten. Vooral in plattelandsgebieden en onvruchtbare gebieden is het tekort nijpend. Sossion is niet van plan af te wijken van zijn standpunt. ‘Naast de vaste benoeming van een aantal leerkrachten en de aanwerving van 5.000 nieuwe leerkrachten in januari zijn er geen afspraken gemaakt over het aantal aanstellingen volgend jaar’, zegt hij.
De TSC mag van het ministerie van financiën geen nieuwe leerkrachten aanstellen omdat de huidige uitgaven onder controle moeten gehouden worden. Daardoor neemt het tekort aan leerkrachten steeds toe. Volgens het rapport heeft de TSC een tekort aan lonen voor de leerkrachten van 11.1 miljard Ksh. Dat tekort is deels te wijten aan de vaste benoeming van 18.060 leerkrachten (hogere lonen).
De nieuwe leerkrachten zouden over de verschillende regio’s verdeeld worden op basis van het aantal leerlingen. In welvarende regio’s moet er 1 leerkracht per 45 leerlingen zijn, op het platteland en in onvruchtbare gebieden 1 per 25. Dat er dringend een oplossing gezocht moet worden, mag duidelijk wezen. Het kan immers niet dat leerlingen die in het middelbaar afstuderen moeten wachten om naar de colleges of universiteiten te gaan omdat er een tekort aan leerkrachten is.

Bron: Saturday Nation 

Uitnodiging thuis

Vanavond gaan Stijn en ik eten bij de zus en de schoonbroer van Raphaël. Onze collega staat erop dat we zijn familie beter leren kennen. De Keniaanse gastvrijheid blijkt andermaal geweldig te zijn. Rose besteedt veel aandacht aan voldoende eten en drinken, maar ook aan het comfort in huis. Het huis is proper en verrassend groot. In de woonkamer staat een televisie, een koelkast, een microgolfoven, twee eenpersoonszetels en een ruime tweepersoonszetel. Het toilet en de badkamer, de twee slaapkamers en de keuken bevinden zich in aparte ruimtes. Raphaël raadt ons als geschenk een fles Keniaanse sterkedrank aan. Nochtans is dit geen onderdeel van de Keniaanse cultuur.
Zoals het hoort, komen we een halfuurtje te laat aan. We doen onze schoenen uit aan de voordeur. Ik heb gelezen dat als de gastheer de schoenen uittrekt, of als je schoenen bij de deur ziet staan, je best ook je schoenen uitdoet. Goede manieren worden enorm op prijs gesteld. Daarom kijken we de manieren van onze gastheer af. Onze inzet gaat niet ongemerkt voorbij. De sfeer is meteen erg gemoedelijk. Terwijl Rose in de keuken de maaltijd bereidt, vraagt haar man ons uit over België en over ons verblijf in Kenia.
Na het eten serveert Rose koffie met koekjes. Kenia produceert de beste Arabica-koffie. De krachtige drank wakkert de gesprekken aan en even later kraken we de fles sterkedrank. Het wordt steeds duidelijk dat Kenianen enorm van lachen, langdradige grappige verhalen en moppen houden. Zij zien overal wel iets grappigs in. Kenianen zijn geweldige verhalenvertellers en geduldige toehoorders. Ik ben blij dat we deze kant van Kenia ook eens te zien krijgen. Vader, moeder en dochtertje lijken het hier echt naar hun zin te hebben! Raphaël geniet op de achtergrond zichtbaar van de geslaagde avond. Hij is fier op ons en op zijn zus. Rond half elf gaan we moe maar voldaan naar huis.  

Old Town

Het oude stadgedeelte van Mombassa is eigenlijk helemaal niet zo oud. De meeste gebouwen dateren uit de 19de eeuw en hoewel er een aantal eeuwenoude fundamenten en muren te vinden zijn, geven de twintig moskeeën een realistischer beeld van de leeftijd van de stad. Het is er gezellig vertoeven. De wirwar van kleine steegjes, het volk dat buiten leeft, de winkeltjes vol met souvenirs en curiosa en de stedelijke drukte zijn uitnodigend. Een goede gids is een absolute must, anders loop je zo voorbij aan de historische gebouwen. 

Abdul, een local en de geknipte gids. Wel even onderhandelen over de prijs! 

Africa Hotel, gebouwd in 1901. De twaalf slaapkamers waren vooral geliefd omwille van het prachtige uitzicht over de zee. Het gebouwd heeft een tijd gediend als naaiatelier. In die periode woonden de Portugese en de Duitse consul vlakbij, de Franse consul leefde in Dalal House (tegenover dit hotel). 

Business Road, het bruisende handelscentrum van Old Town.

De Dhowhaven, langs de oude stad, wordt lichtelijk overschat. Er liggen wel wat schepen, maar tientallen, laat staan honderden dhows, hoef je er niet te verwachten. 

Leven House. Het huis is genoemd naar een Brits schip dat  Mombassa bezocht in 1824.  Officieren van dit schip kregen de toestemming van Captain Owen om van hieruit de slavernij de bestrijden. Oorspronkelijk was dit huis eigendom van Seyyid Said bin Sultan, de heerser van Zanzibar. Luitenant James Emery, die aan het hoofd stond van Mombassa tijdens het Britse protectoraat (1824-1826), betaalde in 1825 bevrijde slaven voor de bouw van de tunnel en de trappen naar de steiger (zie Dhowhaven). Het huis is volledig gerenoveerd tussen 2002 en 2008.

Mombassa House is rond 1880 gebouwd door een vertrouwelijk van de sultan van Zanzibar. Dit is een van de zeldzame voorbeelden van een Mombasa Traditional House met twee verdiepingen. Er zijn maar een paar huizen in Mombassa met een gesloten balkon. De functie hiervan is de bescherming van de privacy van de islamitische vrouwen. De bijzondere architectuur zorgt ervoor dat het huis nog voldoende verlucht wordt. 

De oorspronkelijke Mombassa Club.

Rond het plein voor Fort Jesus staan vroeg-koloniale  gebouwen, waaronder het originele politiebureau uit 1898, waarin momenteel Ali's Curio Market zit, en de Mombassa Club, sinds de opening in 1897 een exclusieve, besloten club waarin alleen mannen zijn toegelaten. 

De theepot op het plein voor Fort Jesus is een tastbare herinnering aan de Arabische invloeden.

Veel architectuur in de oude stad is onmiskenbaar beïnvloed door de Indiaas aandoende Zanzibarstijl waar de Busaidibezetters uit de 19de eeuw gek op waren. Dat zie je vooral terug in de sierlijk bewerkte balkons en de luiken.

De Mandhrymoskee op Bachawy Road, uit 1570, is officieel de oudste en heeft een opvallende minaret maar is zelden open voor publiek.

Poort van de oude slavengevangenis. 

Stadscentrum.

Met de ferry terug naar het vasteland. 

Fort Jesus

Fort Jesus, wakend over de haven van Mombassa, werd in 1593 voor Portugal gebouwd door een Italiaanse architect. Sindsdien werd het verschillende keren vergroot en gerenoveerd. Het bleef ruim drie eeuwen het meest strategische gebouw aan de Swahilikust. Ruim tien keer ging het in andere handen over, meestal gepaard met veel geweld. De langste strijd in zijn bestaan, een 33 maanden durend beleg door Oman van 1696 tot 1698, kostte minstens 6000 levens. In de koloniale tijd nam het belang af en diende het fort als militaire barak en gevangenis. Het is het bekendste museum van de streek. 

De cisterne (vierkant bouwwerk in het midden van de foto), in 1603 uitgegraven om hemelwater van het dak van de kerk op te vangen via een systeem van buizen, was in gebruik tot 1790.

De toegangspoort tot Fort Jesus dateert uit de 16de eeuw. 

Huis van de kapitein

Het fort is gebouwd op een dikke laag koraal.

De zeezijde van Fort Jesus biedt een fantastisch uitzicht over de met palmen omzoomde haven, de andere muren kijken uit op Mombassa.

Langs deze weg werd het fort bevoorraad van op zee. 

Ruïnes van de kerk. De Portugezen waren katholiek, vandaar ook de naam 'Fort Jesus'. 

De meeste kanonnen zijn van Schotse en Engelse makelij. 

Fort Jesus Museum. Het museum toont een fraaie collectie voorwerpen die tijdens de opgravingen bij het fort zijn gevonden, variërend van Chinees porselein tot Arabisch aardewerk. Het museum is gebouwd op de plaats waar vroeger de barakken van de soldaten stonden. Het is klein maar geeft wel een goed beeld van de situatie ten tijde van de Swahilibeschaving. Sommige stukken zijn meer dan 1000 jaar oud. Het museum heeft ook een mooie expositie oer de berging van materiaal uit het wrak van de Santo Antonio de Tanna, dat in 1697 tot zinken gebracht werd tijdens een poging de belegering van het fort te breken.

Monument ter herdenking van de Eerste Wereldoorlog. 

Omani House. Een Omaanse koopman liet dit huis omstreeks 1800 bouwen op de wapenplaats waar de Portugezen in 1698 het laatste verzet boden, voordat de kapitein werd doodgeschoten en onthoofd.

Portugese graffiti. Rond 1639 schilderde een Portugese zeeman dit paneel met schelpen, mensen, vissen en andere dieren.

Regelmatig lees ik de Keniaanse krant, een goede manier om te ontspannen en op de hoogte te blijven van wat er in Kenia en de rest van de wereld gebeurd. Ik ben daar eigenlijk mee begonnen om goed te kunnen meepraten over de Engelse voetbalcompetitie. Het valt me op dat hier nog meer miserie in de krant staat dan bij ons. Overvallen, verkrachtingen, gewapende gijzelingen, ontvoering en inbraak komen dagelijks voor. Ik lees over huizen met ‘verkrachtingshekken’ om de slaapkamer af te schermen en  ‘noodknoppen’ die particuliere beveiligingsorganisaties oproepen. Nu weet ik waarom we ’s nachts niet alleen op pad mogen gaan. Blijkbaar zijn toeristen niet de enigen die hier versteld van staan; ook de meeste Kenianen keuren deze ontwikkeling onomwonden af en beschuldigen de politie ervan onbekwaam te zijn.