Terug thuis

De trouwe lezers van mijn blog hebben wellicht opgemerkt dat die na maandag geen extra nieuws meer bevatte. Ik ben jullie dan ook nog een woordje uitleg verschuldigd. Zoals de meesten al weten, ben ik vroegtijdig naar huis moeten komen. Enkele gebeurtenissen in de nabije omgeving zorgden ervoor dat de veiligheid van de vrijwilligers niet meer volledig gegarandeerd kon worden. Omdat onze stage er toch al bijna op zat, hebben we in overleg met alle partijen het zekere voor het onzekere genomen. Alle vrijwilligers zijn nu veilig in België. Langs deze weg wil ik het projectteam en onze scholen bedanken voor de goede zorgen. Hun onbaatzuchtige en consequente houding maakten het plotse vertrek een stuk gemakkelijker.

Sinds dinsdag 24 april ben ik terug in België. De vele indrukken en ervaringen heb ik intussen een plaats gegeven en het is nu tijd om mijn blog op een waardige manier af te sluiten. Eerst en vooral wil ik jullie als trouwe lezers van mijn blog bedanken. Jullie gaven me telkens opnieuw de energie en de motivatie om mijn ervaringen neer te schrijven. Nu besef ik dat deze teksten en foto’s voor mij van onschatbare waarde zijn. Tijdens het lezen van de verhalen waan ik me opnieuw in Kenia en zie ik me voor de klas staan. Bovendien helpt de blog me om de gebeurtenissen in de juiste context te plaatsen. Via deze blog wist het thuisfront voortdurend waarmee ik bezig was en dat vergemakkelijkte het onthaal thuis.

Nog iedere dag denk ik met een glimlach terug aan mijn verblijf aan de Keniaanse kust. Ik heb bijzonder veel geleerd op de Rainbow4kids Primary School. Ik besef nu dat een goede leerkracht creatief en vindingrijk is in zijn zoektocht naar lesmateriaal. Beperkte mogelijkheden, middelen en budgetten mogen geen excuus zijn voor zwakke lessen. Geduld is in deze context een goede raadgever.  De botsing van culturen en de reeds aangeroerde beperkte middelen leerden me dat de aanhouder wint. Je hoeft daarbij niet steeds recht op een doel af te stevenen, een kleine omweg kan conflicten voorkomen. Open en eerlijke communicatie zijn op zulke momenten wel noodzakelijk. Dat geldt trouwens ook voor het overleg met ouders, het leerkrachtenteam, de bestuurraad en de directie. Ik heb in Kenia ook op een andere manier leren rekening houden met de achtergrond van de kinderen. Ik wil als leerkracht oprecht goed zijn voor mijn kinderen, ik wil dat ze merken dat ze me nauw aan het hart liggen. Maar hun achtergrond mag niet voortdurend als verzachtende omstandigheid worden ingeroepen. In mijn ogen bied je zo aan iedere kind gelijke kansen zonder dat daarbij ieder kind gelijk behandeld wordt. Vanaf september heb ik een eigen klas. De ervaringen in Kenia, waar ik als complete buitenstaander aan de slag ging, deden me beseffen dat ik het vertrouwen van ieder kind moet winnen. Dat probeer ik te doen door de lat voor mezelf zo hoog mogelijk te leggen.

Het intense contact met de lokale bevolking helpt me om het haastige westerse leven te relativeren. Ik leef precies meer van dag tot dag en maak me – voorlopig althans toch – minder druk om kleinigheden. Door deze positieve ervaring kan ik een stage in het buitenland alleen maar aanraden. Je komt terug als een rijker mens én dit op vele terreinen.

Bedankt voor deze unieke kans,

Quinten