Filmpje over mijn verblijf in Kenia
woensdag 2 mei 2012
Terug thuis
De trouwe lezers van mijn blog hebben wellicht opgemerkt dat
die na maandag geen extra nieuws meer bevatte. Ik ben jullie dan ook nog een
woordje uitleg verschuldigd. Zoals de meesten al weten, ben ik vroegtijdig naar
huis moeten komen. Enkele gebeurtenissen in de nabije omgeving zorgden ervoor
dat de veiligheid van de vrijwilligers niet meer volledig gegarandeerd kon
worden. Omdat onze stage er toch al bijna op zat, hebben we in overleg met alle
partijen het zekere voor het onzekere genomen. Alle vrijwilligers zijn nu
veilig in België. Langs deze weg wil ik het projectteam en onze scholen
bedanken voor de goede zorgen. Hun onbaatzuchtige en consequente houding
maakten het plotse vertrek een stuk gemakkelijker.
Sinds dinsdag 24 april ben ik terug in België. De vele
indrukken en ervaringen heb ik intussen een plaats gegeven en het is nu tijd om
mijn blog op een waardige manier af te sluiten. Eerst en vooral wil ik jullie
als trouwe lezers van mijn blog bedanken. Jullie gaven me telkens opnieuw de
energie en de motivatie om mijn ervaringen neer te schrijven. Nu besef ik dat
deze teksten en foto’s voor mij van onschatbare waarde zijn. Tijdens het lezen
van de verhalen waan ik me opnieuw in Kenia en zie ik me voor de klas staan.
Bovendien helpt de blog me om de gebeurtenissen in de juiste context te
plaatsen. Via deze blog wist het thuisfront voortdurend waarmee ik bezig was en
dat vergemakkelijkte het onthaal thuis.
Nog iedere dag denk ik met een glimlach terug aan mijn
verblijf aan de Keniaanse kust. Ik heb bijzonder veel geleerd op de
Rainbow4kids Primary School. Ik besef nu dat een goede leerkracht creatief en
vindingrijk is in zijn zoektocht naar lesmateriaal. Beperkte mogelijkheden,
middelen en budgetten mogen geen excuus zijn voor zwakke lessen. Geduld is in
deze context een goede raadgever. De
botsing van culturen en de reeds aangeroerde beperkte middelen leerden me dat
de aanhouder wint. Je hoeft daarbij niet steeds recht op een doel af te
stevenen, een kleine omweg kan conflicten voorkomen. Open en eerlijke
communicatie zijn op zulke momenten wel noodzakelijk. Dat geldt trouwens ook
voor het overleg met ouders, het leerkrachtenteam, de bestuurraad en de
directie. Ik heb in Kenia ook op een andere manier leren rekening houden met de
achtergrond van de kinderen. Ik wil als leerkracht oprecht goed zijn voor mijn
kinderen, ik wil dat ze merken dat ze me nauw aan het hart liggen. Maar hun
achtergrond mag niet voortdurend als verzachtende omstandigheid worden
ingeroepen. In mijn ogen bied je zo aan iedere kind gelijke kansen zonder dat
daarbij ieder kind gelijk behandeld wordt. Vanaf september heb ik een eigen
klas. De ervaringen in Kenia, waar ik als complete buitenstaander aan de slag ging,
deden me beseffen dat ik het vertrouwen van ieder kind moet winnen. Dat probeer
ik te doen door de lat voor mezelf zo hoog mogelijk te leggen.
Het intense contact met de lokale bevolking helpt me om het
haastige westerse leven te relativeren. Ik leef precies meer van dag tot dag en
maak me – voorlopig althans toch – minder druk om kleinigheden. Door deze
positieve ervaring kan ik een stage in het buitenland alleen maar aanraden. Je
komt terug als een rijker mens én dit op vele terreinen.
Bedankt voor deze unieke kans,
Quinten
Abonneren op:
Posts (Atom)