De tweeling

De contactpersoon van Kebene (het weeshuis) licht ons in over de zaak van de mishandelde tweeling. De jongens wonen nog steeds bij hun vader. De omstandigheden zijn naar verluidt mensonwaardig. De zaak is overgeheveld van de politie naar een bevoegde instantie van Kinderbescherming. Volgens hen kan er niets voor de kinderen gedaan worden zonder de toestemming van de vader. De zaak komt pas over enkele maanden voor en tot dan moeten we afwachten. De man van Kebene heeft een voorstel. Op vraag van de vader kunnen we het gezin financieel steunen. We zouden dan de kleren, het eten en de medische kosten van de kinderen betalen. Ik neem deze optie niet eens in overweging. Ik vind dat we een fout signaal geven als we mishandelaars financieel steunen. Ik open mijn portefeuille pas als de kinderen weg zijn van de vader. Volgens Kebene en Kinderbescherming zal dat niet gauw gebeuren omdat de nood niet hoog genoeg is. Er zijn ernstigere gevallen en die krijgen nu voorrang. De kans dat de vader over een maand of drie voor langere tijd naar de gevangenis wordt gestuurd is nochtans reëel. Ik snap er echt niets meer van. Schieten de officiële instanties dan echt pas in actie als de vader daadwerkelijk achter de tralies belandt? Wie weet is het dan al wel te laat! De feiten zijn nu toch bewezen en er wordt zwaar getild aan kindermishandeling. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat de trage rechtsgang alles dwarsboomt? Onze contactpersoon van Kebene belooft de druk nog wat te verhogen en houdt ons op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen. Hopelijk komen de kinderen morgen naar de ‘holiday fun’…