Bezoek aan het grootste publieke ziekenhuis van de kustprovincie


Tijdens  de laatste dag van het kamp breng ik samen met Stijn een bezoek aan een openbaar/publiek ziekenhuis. Ik bereid me voor op het allerergste. De omstandigheden zijn mensonwaardig. Dit is de eerste keer dat ik me moet omdraaien. Het is me even teveel. Mensen met geamputeerde ledematen liggen op bebloede lakens, alles is bestoft en plakkerig, er staan moto's in de gang waar doodzieke mensen liggen, alles is verroest. Ik voel me slecht en misselijk en ben blij dat we even kunnen bekomen aan de zee. Ik ben echt blij dat Stijn erbij is. Asante sana, rafiki! 

De patiënten liggen met zestien op een kamer. 

Onderzoekskamer

Als je niet kan betalen, wordt de behandeling stopgezet. Ik heb een doodziek vijfjarig kind gezien dat al vijf dagen wacht op geld... 

Bekomen.