Personeelsvergadering

Het leerkrachtenteam vergadert iedere donderdag na school. Nu James ziek is en Katrien hier is, leidt zij de vergaderingen. De werking van de school wordt geëvalueerd en de planning voor de komende week wordt overlopen. De leerkrachten nemen notities. Dat is nodig omdat de Kenianen nogal gemakkelijk dingen op de lange baan schuiven.

Tijdens de vergadering van deze week bespreken we onder andere de samenwerking tussen de vrijwilligers en de leerkrachten. Het doet me deugd dat de leerkrachten open zijn. Ze vertellen hoe zij de samenwerking zien. Madam Fatuma (de vervangende directeur) merkt op dat de leerkrachten liever hebben dat we rechtstreeks naar hen stappen met problemen of opmerkingen. Ik vind dat een terechte opmerking. Een direct contact is bevorderend voor de samenwerking. Binnenkort zijn Katrien en Danny er niet meer en dan moeten we er ook samen uitkomen.

Ik merk tijdens deze vergadering dat Katrien en Danny een goede tandem vormen. Ik heb het gevoel dat Katrien het schoolse voor haar rekening neemt. Danny is volgens mij op organisatorisch vlak een echte krak. Zij is het hart en hij het hoofd. Waarmee ik zeker niet wil zeggen dat Danny emotioneel minder bij het project betrokken is. Het doet me deugd dat Katrien rustiger is nu haar man in Kenia is. Ze heeft meer tijd om te genieten nu haar uitlaatklep hier is.

We come one

Het contact met de Keniaanse leerkrachten wordt iedere dag intenser. Het onderscheid tussen de Keniaanse en de Vlaamse leerkrachten vervaagt. We vormen stilaan één groep: het Rainbow4kids leerkrachtenteam! ’s Morgens groet ik de leerkrachten in ‘hun’ lerarenkamer. Mister Rafaël toont zijn waardering door me in te wijden in de lokale keuken. Hij deelt thee, chapati en een aardappelgerecht met me. Ik voel me echt aanvaard en dat geeft me energie!

Scouting

Volgend weekend ga ik op kamp met de scouts. De vereniging is verbonden aan de school. Ik kan het goed vinden met de verantwoordelijke. In overleg met Danny en Katrien besluit ik om een deel van het ingezamelde geld te spenderen aan een tent. Voortaan slapen onze kinderen niet meer onder de blote hemel! Tijdens een indrukwekkende ceremonie inspecteer ik de troepen. Daarna roept Katrien me op het podium. Het is hier de gewoonte dat de leerkrachten de kinderen toespreken bij een bijzondere gebeurtenis. Ik voel me enorm gevleid en spreek de menigte zenuwachtig maar fier toe. De dankbaarheid van de scouts raakt me. Ik vind het een eer dat ik met deze jongens op kamp mag gaan. Mister George garandeert me alvast dat het een ‘once in a lifetime experience’ zal worden.

Het ingezamelde geld

• Een deel van het ingezamelde geld (ongeveer 500 euro) besteed ik aan:
• een voorraadkast;
• het opmetselen van het ‘fornuis’ (als het regent kan er momenteel niet gekookt worden omdat de keuken dan onder water staat);
• wit zand voor de kleutertuin (de kleuters spelen nu tussen scherpe stenen);
• een tent voor de scouts (nu moeten ze niet meer als enigen onder de blote hemel slapen).

Foto’s (voor en na) volgen later!

Asante sana namens mezelf, het Rainbowteam en de kinderen!!!

Een leuk idee…

Wim stelt voor om een lijst op te stellen met dringende en minder dringende uitgaven. De vrijwilligers kunnen dan zelf beslissen waaraan het ingezamelde geld besteed wordt. Ik vind dit een goed idee omdat wijzelf en onze vrienden en familie op deze manier nog nauwer worden betrokken bij het project. Ik wil dat jullie zien waar het geld naartoe gaat. Katrien en Danny vinden het een goede manier om de transparantie van het project nog meer te vergroten. Iedere cent wordt goed besteed!