De naam Kenia

Mount Kenya heette oorspronkelijk ‘Kirinyaga’ (lees ook ‘Het scheppingsverhaal van de Kikuyu’). Deze naam werd afgekort tot ‘Kin-ya’, dat werd geschreven als Kenya. Toen Jomo Kenyatta na de onafhankelijkheid president werd, maakte men gebruik van het grote toeval van zijn achternaam. In 1978 overleed ‘Mezee’ Jomo Kenyatta, waardoor het hele land rouwde. De vicepresident nam de macht over en introduceerde een filosofie die ‘Nyayo’ (voetstappen) werd genoemd, waarbinnen Kenyatta’s visie van ‘Harambee’ (samen de kar trekken) werd voortgezet. Jomo Kenyatta, de symbolische ‘vader van de natie’, wordt nog altijd vereerd, zijn nakomelingen bekleden belangrijke posities en zijn tombe in Nairobi wordt nog altijd druk bezocht. De voormalige leider wordt nog vaak de ‘Big Man’ genoemd.

Baobabverhalen

 Over het vreemde uiterlijk van de baobab doen in de Keniaanse mythologie een hoop verhalen de ronde. Het bekendst is het verhaal dat de eerste baobab die door God geplant werd eigenlijk een heel gewone boom was, maar dat hij weigerde op zijn plek te blijven staan. Voor straf plantte God hem ondersteboven in de grond zodat hij niet meer weg kon.
Baobabs kunnen wel 2000 jaar oud worden, waarmee ze tot de langst levende organismen op aarde behoren. In perioden van ernstige droogte kun je de grote groene peulen openbreken en de noten tot een soort meel vermalen. Het resulterende ‘hongerige brood’ maakt echt deel uit van de regionale cultuur, maar ook in normale tijden kent het zijn toepassingen: het zurige witte vlies dat om de vruchten heen zit wordt bijvoorbeeld met suiker gekookt om een populair soort rood snoep van te maken dat veel in stalletjes op straat verkocht wordt.

Swahilicultuur

De gemeenschap, taal, literatuur en architectuur van de kustregio zijn lang door buitenlandse invloeden bepaald. Immigranten en kooplieden uit Arabië, Perzië en India hebben hier altijd een subtiele maar progressieve invloed gehad. Ze arriveerden elk jaar in maart of april met de noordoostelijke moesson en bleven een paar maanden, om in september met de zuidelijke moesson terug te keren.
Van tijd tot tijd bleef er, al dan niet moedwillig, wel eens iemand achter, en dankzij de daaruit voortvloeiende gemengde huwelijken ontstond de aparte Swahilicultuur. Swahili is een woord dat waarschijnlijk uit hetzelfde Arabische woord is afgeleid als sahel, dat rand of kust betekent, en een taal die door de sprekers zelf Kiswahili (of om precies te zijn, kiSwahili) genoemd wordt. Net als alle oude talen die door handelsreizigers gebruikt werden, bevat Swahili duidelijke verwijzingen naar de herkomst van de mensen die het spraken, en zit zodoende vol woorden die aan het Arabisch, Indiaas, Engels (dagen van de week) en Portugees (vb. vino, mezza) ontleend zijn. De mengkroes van culturen is nog steeds erg zichtbaar in Mombassa, hoewel dit een overwegend islamitische stad is.
De Swahili vormen geen ‘stam’, ze zijn het product van gemengde voorouders. Families die hun vroege voorouders in een ver vaderland kunnen traceren, kennen zichzelf een hogere sociale status toe. Hoewel de Swahilicultuur overwegend islamitisch is, bestaan er grote verschillen in de religieuze interpretatie.