Zwemles part 3

We komen aan op het strand en worden opgewacht door een echt reddingsteam! Uitgerust met reddingsvesten en boeien begeleiden de redders ons naar een afgebakend stukje Indische Oceaan. Danny heeft de mannen enkele weken geleden voor een appel en een ei ingehuurd.

Danny: ‘Wat zit er eigenlijk in die container van het Rode Kruis?’
Captain Ngu: ‘Oh, wat boeien en reddingsvesten.’
Danny: ‘Waarvoor gebruiken jullie dat materiaal?’
Captain Ngu: ‘Dat spreekt toch voor zich. We zijn redders!’

Danny heeft nu al een donkerbruin vermoeden dat het materiaal nog geen Keniaans daglicht heeft gezien. Als een volleerd zakenman speelt hij daar handig op in.

Danny: ‘Wat heb je vandaag dan al verdiend?’
Captain Ngu: ‘Vandaag hebben we nog geen werk gehad.’
Danny: ‘Zin om iets bij te verdienen op vrijdag?’
…

Dit voorval leert me dat Danny en Katrien voortdurend op zoek zijn naar middelen en mogelijkheden om het project te verbeteren. Onder het motto ‘Vele kleintjes maken één groot’ bereikt deze geoliede machine verbluffende resultaten.
Ik merk dat de kinderen onder de indruk zijn van het ogenschijnlijke professionalisme. Natuurlijk kent het systeem nog wat kinderziekten. Zo is er maar één boei per groep en is het stukje oceaan toch niet zo goed afgebakend als ik in mijn eerste enthousiasme heb laten uitschijnen. Na het zwemmen bespreek ik de situatie met Captain Ngu. Hij belooft me dat er volgende week vijf extra boeien zullen zijn. Ik heb al geleerd dat de aanhouder hier vaak wint. Daarom zal ik volgende week weer op post zijn om ervoor te zorgen dat de kapitein zich aan zijn woord houdt!