Mombassa

Na de bijles ga ik samen met Raphaël en Shilla naar Mombassa. We vertrekken om kwart voor één op school. Voor het eerst zie ik hoe onze leerkrachten leven. Raphaël leeft naar eigen zeggen als een soldaat. Hij woont sinds een maand alleen en heeft nog wat tijd en geld nodig om zijn kamer in te richten. De kamers in de zogenaamde ‘plots’ zijn te vergelijken met studentenkoten. De wasruimte, de keuken en het toilet zijn gemeenschappelijk. De ene plot is al wat mooier dan de andere. Zo slaapt Raphaël op een aftandse matras terwijl Shilla een splinternieuw tweepersoonsbed heeft. De meeste kamers zijn voorzien van elektriciteit. De huurprijzen variëren van 1500 tot 2500 Ksh per maand. Het loon van een leerkracht bedraagt ongeveer 8000 Ksh. Het ontvangst bij Shilla is hartelijk. Ze biedt ons een colaatje aan terwijl we wachten tot ze klaar is om te vertrekken.
Ik heb enkel mijn fototoestel en wat geld bij. Naar het schijnt krioelt het in de grote stad van de gauwdieven. We nemen de matatu voor amper 50 shilling per persoon. Nu ik alleen op stap ben met twee Kenianen rekent de conducteur me dus geen ‘muzungu’-toelage aan. Onze matatu heeft iets weg van de spelersbus van Arsenal. De zetels zijn bekleed met het logo van de Engelse voetbalclub en ook de carrosserie is in een voetbalkleedje gestoken. De Engelse Premier League wordt hier op de voet gevolgd. Ik laat me vertellen dat er zelfs supporterscafés zijn. Volgende week ga ik samen met Raphaël een wedstrijd van Manchester City kijken in een lokale pub. Ambiance verzekerd!
De matatu zet ons af aan de Likoni Ferry in het zuiden van de stad. Mombassa is de tweede stad en de grootste haven van Kenia en ligt op een eilandje in zee. Het eiland is verbonden met het vasteland door bruggen in het noorden en westen en de ferry in het zuiden. Vanaf daar gaan we te voet verder. Het is een indrukwekkend gebeuren. Het ziet hier echt zwart van het volk! J Raphaël houdt mijn fototoestel bij en Shilla laat mijn arm geen seconde los. Op een billboard lees ik dat de ferry per dag 75000 voertuigen en 250000 (!) mensen overzet. Een brug (en dus een vlottere doorgang) zou interessant zijn voor de ontwikkeling van de zuidkust. Het probleem is echter dat dit de enige ingang van de haven is en de weg dus vrij gehouden moet worden voor de oceaanreuzen. Deze haven zorgt er volgens Raphaël voor dat Kenia het meest ontwikkeld Oost-Afrikaanse land is.
We kuieren rond in Florida en lunchen in een gezellig restaurant met zicht op zee. Ik merk dat vooral Raphaël deze levensstijl niet gewoon is. Hij eet vandaag voor de eerste keer pizza!  Op het terras drinken we een paar Tuskers en voor we het beseffen valt de avond over Mombassa. Met de toektoek crossen we door het levendige stadscentrum. We rijden langs Fort Jesus en The White House. Voor we terug op de ferry stappen drinken we nog snel iets in een nachtclub. Het wemelt er van de prostituees. Ik schrik me een aap als er één mijn kruis vastgrijpt op weg naar het toilet! Zelfs Raphaël en Shilla liggen dubbel van het lachen. In het donker nemen we de ferry terug naar het vasteland en de matatu, compleet met zwoele R&B en blacklights, brengt ons veilig naar Ukunda. Volgende week ga ik opnieuw naar Mombassa. Raphaël studeert af en nodigt iedereen uit op de proclamatie. De eerste indruk van de stad is zeer positief. De sfeer is levendig en ik denk niet dat de stad ooit slaapt. Deze week ga ik eens wat meer informatie opzoeken om dan zelf een route uit te stippelen.

Terras

Matatu

Ferry

Raphaël en Shilla