Hoe reageert Mwadjowi?

Mwadjowi  is de laatste tijd regelmatig afwezig. Sommige leerkrachten denken dat hij op zijn broertje moet babysitten terwijl zijn moeder een job zoekt. Vandaag (dinsdag) is hij terug op school. Ik regel meteen een gesprek met hem en madam Fidelis. De juf van het derde leerjaar moet erbij zijn om het vertrouwen van de jongen te winnen. Ze moet mijn uitleg ook vertalen omdat ik zeker wil zijn dat de jongen goed beseft waarover het gaat.  Deze beslissing kan immers de rest van zijn leven bepalen.

Ik voel me erg ongemakkelijk tijdens het gesprek. Madam Fidelis steekt nogal straf van wal. Zo  benadrukt ze nog maar eens dat Mwadjowi het niet goed doet op school en dat het zo echt niet verder kan. ‘Je was zeker weer de laatste van de klas?’, vraagt ze? De jongen heeft tranen in zijn ogen. Ik probeer te zalven door zijn inzet te prijzen.  Hij is zo nerveus dat hij per ongeluk zijn meetlat breekt. Dat is voor madam Fidelis het signaal om het goede nieuws te melden. Ik merk nu aan haar lichaamstaal (de rest versta ik immers niet) dat ze toch heel erg begaan is met het lot van Madjowi. De twee staan nu bijna neus tegen neus te praten. Tussendoor moet ik uitleggen wat een technische opleiding precies inhoudt. De jongen is compleet het noorden kwijt. Gelukkig merkt madam Fidelis dat ook. We sturen hem terug naar de klas met de boodschap dat hij er maar eens een nachtje over moet slapen.

Na het gesprek vraag ik mijn collega naar haar gevoel. Ze is ervan overtuigd dat Mwadjowi een overstap ziet zitten. Hij is nu gewoon wat overdonderd. De nacht moet raad brengen. Morgen heeft madam Fidelis een nieuwe afspraak met Mwadjowi. Ik wil er niet bij zijn omdat ik Mwadjowi niet nog meer druk wil opleggen.