Engels

Het handboek is ingedeeld in verschillende hoofdstukken. Ieder hoofdstuk is opgebouwd volgens hetzelfde stramien. Zo komt er telkens een stukje woordenschat, begrijpend lezen, stellen en taalbeschouwing aan bod. Al deze onderdelen zijn gekoppeld aan het themaverhaal. Mijn verhaal gaat over gezondheid. Ik begin de lessenreeks met een onderwijsleergesprek. Daarbij roep ik de voorkennis van de leerlingen op. De resultaten hiervan verwerk in een woordspin. Bewust groepeer ik de woorden met een betekenisrelatie. Daarna probeer ik de groepen aan elkaar te linken (vb. dokter – behandelen – patiënt – ziekenhuis). Ik besteed aandacht aan de betekenis van de woorden door concrete voorwerpen (vb. doosje Malarone) mee te nemen en dingen op het bord te tekenen. Daarna breid ik de betekenis uit naar andere contexten (de drie ui’tjes).
Het is een geanimeerd gesprek met veel discussies. De leerlingen zijn echter voldoende gedisciplineerd en luisteren alvorens te spreken. De vakleerkracht is deze aanpak niet gewoon. Het is ongewoon dat er zoveel leerlingeninbreng is. Ik probeer zoveel mogelijk op de achtergrond te blijven en stuur het gesprek met gerichte vragen. Ik weet natuurlijk wat ik wil horen en speel daar zo efficiënt mogelijk op in. Wat blijkt nu? De leerlingen kennen alle ‘nieuwe’ woorden al! Vaak hebben ze gewoon een duwtje in de rug nodig. De speelse afronding van het onderwijsleergesprek, een kruiswoordraadsel, is dan ook voor de meeste leerlingen een formaliteit. Na de les krijg ik een spontaan applaus van de leerlingen en felicitaties van de leerkracht.

Na de les vraag ik de leerkracht wat ze goed vond aan mijn aanpak.

-          Ik durf me kwetsbaar opstellen en af en toe te doen alsof ik het antwoord niet weet. Dat daagt de leerlingen uit om zelf verder na te denken. Een Keniaanse leerkracht moet blijkbaar alwetend zijn.

-          Een klein voorwerp kan wonderen verrichten. Het doosje Malarone leidt tot kernwoorden als pil, capsule, siroop, medicijn, voorschrift, koorts, hospitaal, kliniek, enz. Gewoonlijk overloopt de vakleerkracht de lijst met nieuwe woorden en legt ze die aan de hand van een stereotype context uit.  

-          Ik durf dieper ingaan op een antwoord van de kinderen. Soms dwalen we daardoor af, maar meestal leidt dit juist tot de kern van de zaak. Keniaanse leerkrachten zijn controlefreaks in de klas.  Ik vertel haar dat ze de kernvragen van een onderwijsleergesprek op voorhand moet oplijsten en dat ze deze lijst gerust mag vasthouden tijdens de les.

-          Ik behandel de verschillende domeinen tegelijkertijd. Het onderscheid tussen woordenschat en taalbeschouwing is vaag.

Wat leer ik hieruit?

De leerkracht bereiden hun lessen onvoldoende voor. Als je speelt met een onderwerp leg je vanzelf linken en hou je spontaan minder vast aan de handleiding. Daarom toon ik mijn (bewust zeer uitgebreide) voorbereiding na de les. De leerkracht trekt bijna wit weg, maar ik denk wel dat ze de boodschap begrepen heeft.

Een spelletje poolen na school  

        

Ik voel mij intussen echt thuis in Kenia en in de Rainbow4kids Primary School. Er zit routine in mijn leven en dat geeft een veilig en behaaglijk gevoel. Ik voel me echt op mijn gemak binnen het leerkrachtenteam en loop niet meer op de toppen van mijn tenen. Regelmatig gaan we met de mannen na school een Tusker drinken in de bar tegenover de school. Goh, wat kan een pintje smaken na een drukke dag! Vandaag komt mister James zelfs mee. Zijn gezondheid verbetert met de dag en hij is daar fier op. Hij toont me zelfs een foto van een goed jaar geleden waarop hij eruitziet als een bodybuilder! De mannelijke leerkrachten nemen mij steeds meer op in hun kliek. De gesprekken gaan lang niet meer altijd over school. Het doet me deugd dat ze mij soms zelfs in vertrouwen durven nemen. Ik vind het ook fijn dat James me verantwoordelijkheden geeft en me als spreekbuis voor de vrijwilligers gebruikt. Ik probeer altijd iets meer te doen dan dat ze mij vragen en dat wordt dan toch gezien en geapprecieerd. Zo mag ik volgende week toezien op de verdeling van de examens en het kaften van de nieuwe boeken (gekocht met ons sponsorgeld, later meer nieuws hierover). Ook mag ik het nieuwe leerlingenvolgsysteem en de nieuwe afspraken over vervangingen toelichten op de vergadering. Ik neem wel graag de leiding en voel me nu dus echt in mijn sas!
De examens zijn trouwens onverwacht met een week vervroegd. Mister Baraza heeft dit gisteren toevallig gehoord op het nieuws. Omzendbrieven bestaan hier duidelijk niet… Ik geef nu enkel nog morgen, maandag en dinsdag les. Ik besef plots dat de tijd hier ongelooflijk snel gaat!

'Sisemi kitu' betekent 'Mind your own business'. Een zeer geschikte naam voor een pub als je het mij vraagt... :-) 'What happens in the pub, stays in the pub!'