Herhalingsles breuken

Vandaag ronden we het hoofdstuk over breuken af. Ik voorzie een herhalingsles. Uit de reacties van de kinderen leid ik af dat ze dit niet gewoon zijn. Het doet me ongelooflijk veel plezier dat ze blijk geven van inzicht in de leerstof. Ik zet een paar valletjes uit en zelfs daar trapt het merendeel van de leerlingen niet meer in. Tijdens de les maken ze dankbaar gebruik van de didactische posters. Meneer Ibrahim ziet dat ook en wil ingrijpen. Ik knijp hem in zijn arm en fluister dat het goed is dat ze hulpmiddelen gebruiken. De posters blijven nog een tijdje hangen. Volgende les beginnen we met meten, een zeer dankbaar onderwerp waarbij weeral veel concreet materiaal gebruikt kan en moet worden! Maar voor het zover is, neem ik een tussentijdse test over breuken af. ‘Een wat??!’, lees ik in de ogen van de kinderen. Overhoringen zijn hier duidelijk geen dagelijkse kost. Waarom wel? ‘We hebben toch examens om te testen of de leerlingen de leerstof onder de knie hebben?’, zeggen de leerkrachten. Aan mij dus om het nut ervan aan te tonen!